Hayat Müsaderesi Şiiri - Mustafa Turay

Parmaklarımı kanattığım sayfalarda
el koydum hayatıma…
Taraf tutmuyordu kalemim
yalnızlığım ateşle kucaklaşıyordu!

Bulutlara sığındım ve oradan yeryüzüne baktım
en ücra köşede insanoğlunun görmeyeceği
en ücra noktada bir kuş gibi çırpınıyordu kalbim
Herhangi bir âdem olarak hatırlanmak isterdim o an
herhangi bir çocuğun dudak büküşündeki
üzüntüyle anılmak isterdim!
Ne olurdu sanki hüzünlerim silinseydi yeryüzünden
İşte o zaman güler geçerdim cesedimin üstünden!

Kuşatma altındaki hacizli gövdemi
saklarım yine kendi ellerimle…
Unuttum geceleri yolumu kesen rüyaları
Unuttum bedenimi sürükleyen hastalıklı fırtınaları
ve haykırarak kırdım yüreğimin camekanlarını.

Artık ben kalemimin küflü mürekkebiyim
Artık ben beni var eden şiirlerimin kölesiyim
Neyse ki kırıldım, neyse ki sevdim,
neyse ki yoruldum, yıkıldım ama dik durdum
Sadece tek çarem vardı o da,
parmaklarımı kanattığım sayfalarda
el koydum hayatıma…