Hayat Mücadelemiz Şiiri - Ruhu Meftun

Sev' den türemişti ismim.
Giymişti sevdanın en sadık libasını.
Gülünçleşirken korkutucu yanlarında
sevgi maskeli insanların suretleri,
Nasıl sevebilirdim samimiyet yoksunu
dünyalık suretperesleri?
İçine düştüğümüz çağ modernlik adına
açılmış frekans,
En duygulu şarkılar en duygusuzların dilinde.
En duygulu şiirler, ruhsuzların kaleminde.
Bu bir çağ yangını, nesillerden nesillere
sıçrayan.
Ara da bul küllerinden doğmuş yepyeni bir ben.
Açılır kapılar yeter ki sen kapıda durmasını bil.
Dört bir yana dağılmış bitap düşmüş ruhum,
Doludizgin fetihlerin ilk adımlarını sayıyor
zafer defterim.
Ay doğarken sürgünüm yalnızlığında aşkın sınırlarında yoğruluyor dualarım.
Sınırlı zamanın s/onsuz düşlerine seni yazıyorum.
Senden habersiz ,sevdadan kara kalemimle.
Aşk,kalbin işidir.Mantıkla çelişir.
İç' ten yol alıyorum hiç'e.
Leyl çöktüğünde akşam vaktine payımıza
düşen en güzel söz lâl olur artık.
Daima zafere manifestlenmiş bir savaş
bitmek bilmeyen hayat mücadelemiz...