Hayat Kaldığı yerden Şiiri - Murat Nail ...

Bir yürek öldü kayıp zamanlarda,
Cenazesini kaldıran bile olmadı.
Oysa ne çok dostu vardı bir zamanlar,
Arkasından sadece yalnızlığı ağladı...

Anlaşılmaz gölgeler var o şehrin kaldırımlarında,
Aydınlatmıyor ufkunu ay ışığı, küsmüş.
Bir çiçek açıyormuş dağların ardında,
Vazgeçmiş, boynunu bükmüş...

Bir şarkı mırıldanmış masum küçük bir çocuk,
Son sözleri boğazında düğümlenmiş kalmış.
Bir masal anlatıyormuş martılar, susmuş birden
Meğerse bitmemiş bir masalmış...

Sonsuzluk kadar uzun artık geceler,
Nihavente çalmıyor ufkun kızıllığı,
Ne yürek dayanır böyle suskunluğuna hayatın,
Ne sazlar çalar böyle hüzünlü makamı...

Kes hadi biletini mahşerin yüreğime,
Taş koydum artık kalbimin yerine.
Kussun öfkesini gökler,
Tüm yıldırımlar birden düşsün yere,
İnsanlık, dostluk artık çıkıyor göklere...

Kırmızıyı da kim sever ki artık,
Mavi derinliğini kaybettikten sonra kime yakışır ki,
Yeşil neye yarar ki yapraklar solduktan sonra,
Mor mu? unut gitsin, menekşelerin soluverdiyse....

Hayat kaldığı yerden devam ede dursun,
Acılar, hüzünler ard-arda sıralı
Delikanlı idi yürekler bir zaman,
Delikanlılar alemin kralı...

Ne kral kaldı, ne de tahtlar yerinde,
Acaip yaratıklar yarattı insanoğlu,
Oysa Tanrının göreviydi bu.
İşte bundan bozuldu insanlar,
İşte bu yüzden kayboldu değerler,
ADALET YERİNİ BULDU....

murat nail güney/hatay -izmir saat:20:48