Yaşam denen sahnedeyiz, figüran kimisi,
Kimi onuruyla yürür, şeref terk etmiş kimini,
Toprak gibi verimli, hayatın özü kimisi,
Varlığı bile gereksiz, bir ot misali kimisi...
Herkes bir yolda, bir biçimde ilerler,
Kimileri iz bırakır, kimileri silinir giderler,
Sırlar perdesinde, her kalp bir öykü anlatır,
Dünya sahnesinde, her ruh kendi gerçeğini yaşar.
Gözyaşları bazen yüreği seliyle boğar,
Bazen bir tebessümle, yeniden doğar.
Hayat bu işte, dertle acıyla yoğrulmuş,
Kimi düşmüş, kimi kalkmış, kimisi hep koşmuş.
Yalnızlık bir gölge gibi hep peşimizden gelir,
Umut, uzaklarda bir ışık, belki de son demdir.
Alınan.her nefes başlangıç, verilen her nefes bir veda,
Kimi kırık bir kalple kıvranır, kimi dimdik ayakta.
Akıar gider zaman, avuçlardan kayar,
Hatıralar birikir, içimizde her şeyi saklar.
Kim bilir yarın ne getirir, hangi sırrı açıklar,
Hayat bu işte, bazen öç alır, bazen bağışlar.
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 13:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!