Hayat geçip gidiyor Şiiri - Kenan Deniz

gün batıyor
buzlu bir pencerenin
buğusuna çarpıyor
ağlanan sesim
çağrısız bir mektup gibi
suyun çıplaklığına
karışıyor

akşamın ağaran gizine sokulmuş
düşüncelerim
kırılmış bir cama dönmüş
baktığım ufuk
deviniyor hepsi aklımın
avlusunda

hayat geçip gidiyor
hiç bir şey
o ilk günkü tazeliğinde
beklemiyor bizi
ne denizlerin dalgaları
ne çığlığı bulutların
hiç bir şey

çekiliyorum kendi kabuğuma
her geçen gün
sevmiyorum artık ne baharı
ne de renklerini dünyanın
her şey benimle birlikte
ölüyor işte
hızla