Hayât denen yolda, koştum yoruldum
Coşkun sular gibi, taştım duruldum
Gâm keder bilmezdim, ben de tutuldum
Can evimden her gün, bin kez vuruldum
Ömür tezgâhında, sabır dokurken
Gönül dergâhında, aşkı okurken
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var