Hayat Denen Şu Hengameden Şiiri - Rabia ...

Hayat dediğim şu hengameden,
Kaçıp kaçıp, sana gelmek isterdim,
Uzun koşturmacaların ardından,
Dizlerine başımı koyup,
Uzun uzun susmak isterdim…

Seni sevmek…
Uzun bir yokuşu göğsün yana yana koşmak gibi,
Seni sevmek…
Koşarken düşmek, düştüğün yerden dizlerini silkeleyerek,
Kalkmak gibi…

Hayat dediğimiz şu hengame,
Hep yarım mı bırakır düşleri?
Hayallerin yeri, hep kursak mıdır?
Hayat dediğimiz şu hengamede…
Arzuladıklarımız, hep uzakta mıdır ?

Şu hengamenin içinde…
Bir sen yoksun, en çok sen…
lazımken,
Ben ki sevgilim hala gelecekmişsin gibi,
bekliyorum,
Hüzünlerimi, sevinçlerimi,
senin için, biriktiriyorum…

Hayat denen şu hengamede,
Kalbimin kapısını kapatıyorum,
Ama senin için…
Anahtarı üzerinde bırakıyorum,
Belki bir gün gelirsen,
zorlanma diye…

Ama sevgilim…
Bilmeyeceksin hiç, seni öylesine değil, ölesiye sevdiğimi…
Sen bile kendini böylesine sevmezken,
Benim senin için,
Defalarca kez yanıp yanıp kül olduğumu,
Bilmeyeceksin…

Hayat denen şu hengamede…
Seninle diz dize , göz göze olup…
Bir ekmeği bölüşüp,
Bir hayatı paylaşacaktık…
Başımı omzuna koyacaktım,
Ayrılığın celladı olacak,
Kelimelerin zincirlerini kıracaktım…

Hayat denen şu hengamede,
Ayrılık kelimesini lügatten kaldıracak,
Aşk diye seni anacaktım …
Hep senden kaçacak,
Ve yine, yeniden sana varacaktım…