Hayat Bu Şiiri - Mehmet Yaş

Bir an düşünürümde; az mı hayal kurardım,
Bir köy ilkokulunun tahta sıralarında.
Bir çocuksu tutkuyla deli dolu kıvrardım,
Ne sevdalar yaşadım sokak aralarında.

Bir an düşünürümde; yirminci yaş günümde,
Gülmüştüm o yılların çocuksu tutkusuna.
Ve o gün anladım ki, engeller çok önümde,
Yirmi yıl da yetmedi istikbâl kuşkusuna.

Bir an düşünürümde; yirmimden sonrasını,
Hele dünya evine girdiğim gün ki, halim..
Nasıl çok istemiştim bir baba olmasını,
Her gün bir başka oldu özlemim ve hayalim.

Bir an düşünürümde; yirmi altı yaşımda,
Baba olabilmemin kıvancı ne sonsuzdu.
O ay cebe girerken ellinci maaşım da,
Hiç unutmam cüzdanım yine bir kuruşsuzdu.

Bir an düşünürümde; bana mazi olanlar,
Yavrumun hayatında bir, bir tekerrür eder.
Emeklilik, yaşlılık derken geçen zamanlar,
Bizi bizden koparır, koparır alır gider.

Bir an düşünürümde; geçen senelerimin,
Hafızamda taptaze duran anılarını.
Hala sonu gelmiyor yorgun ümitlerimin,
Tıpkı o yıllarla eş kucaklarım yarını.

Bir an düşünürümde; oysa gelsin dediğim,
Her yarında kaybolmuş ömrümün bir parçası.
Artık bir meçhul yarın, yarından beklediğim,
Birkaç arşın yer imiş bir ömrün taraçası.

14.09.1977