Hayat Şiiri - Arzu Çetin Ermiş

Hayat bir tebessüm
Kahkahaya dönüşmeyen
Bir parıltı gözlerde, yedi rengiyle
Ağlamak bazen kimseye görünmeden
Belki paylaşmak öylesine biriyle
Adını dahi bilmeden
Hayat bir çocuğun elinden tutmak
Ve kucaklamak kimsin demeden
Soğuk kış gecelerinde
Minik bir ressamın portresi olmak
Bazen bir ateş çevresinde oturmak
Sokaklarda dolaşmak açlığını bilmeden
En iyi cami avlusunda ihtisas yapmak
Ayakkabı boyamak, mendil satmak
Hayat bazen, her çocuğu bir bir yaşamak
Gülüp geçmek değil bir bahşişin ardından
İzlemek hiç hiç değil oturulan koltuktan
Hayat yürümek
Ya da koşmak inadına
Bir saatlik karlı yollardan varmak okuluna
Anne şefkatinde ısıtmak
Islak ve çıplak ayaklarını
Hiç bahçe görmeden işlemeye koyulmak
Hektarlık toprak yığınlarını
Hayat, işlemek bir bir çocukları
Kelebeklerle karşılamak yarınları
Bir minik gülüşe feda etmek dünyaları
Bir yüreği yaşatmak
Zorlayıp tüm imkânları
Silebilmek göze-gönle dolan yaşları
Hiçe sayıp göbek çatlatan kahkahaları
Hayat içten bir tebessüm