Hayat Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Hayat
Hsreti hapis ettimde içimi kor gibi yakıyor
Yüreğimdeki yara derin oluk, oluk kan akıyor
Sevdalar, aşklar değil, umutlarını arıyor
Nereden nerdeye kim bilir hangi diyara.
Düş dikensiz bir güldürde hayat bir orman
Gir içine anlarsınız belki o zaman
Kurtlar sofrasında yanlız başına ben
Erişemedim hiç bir zaman o düşlerime.
Ne umuştum ne buldum tahmun bile edemesiniz
Anlatsam bile beni anlayamazsınız
Ormanlar insanlar için belkide bir barınak
Yaşa orada yaşaya bilirsen güneş görmeden.
Sefa yok, cefa çok, düş yarım, yarım
Ağrıyan bir kalp var kanayan bir yara
Dikensiz, yokuşsuz hiç bir yol yoktur bana
Görenler sanırmı ki dikensiz bir gül bahçesi
Yaşadığım orman dibi görülmez bir cehennem
Sanmayınki her kentli yaşarken gülümser
Zülüm insan her yerde ezip geçer.