Hayat Şiiri - Yavuz Doğan

- Bana öyle dediler -

Düşlerin sığındığı evvel zaman içinde
Hasadını bekleyen boş bir ekinmiş hayat.
Gerçeği perdeleyen bin bir yalan içinde
Kimi gün zeytin dalı,kimi gün kinmiş hayat.

Dikenin yüreğini güle gömecek kadar
Anka'nın kanadını küle gömecek kadar
Yağmura vaha deyip çöle gömecek kadar
Bazen iyi niyetli bazen çirkinmiş hayat.

Rüyalar can verirken hasretin pençesinde
Baykuşlar bayram eder ayrılık bahçesinde
Oysa aşk denen dilin en kırgın lehçesinde
Bazen dertli bir abdal bazen miskinmiş hayat.

Terkedilmiş her günün yüreği burkulurken
Yani en son an için nafile korkulurken
Ve öznenin hayatı noktayla son bulurken
Devrik bir cümle gibi baştan bitkinmiş hayat.

Sevda ağır yaralı şifa yok deseler de
Ömre mezardan öte sefa yok deseler de
Dostluklar defnedildi vefa yok deseler de
Meğer Zülfikâr kadar mertmiş, keskinmiş hayat.