Hayat Şiiri - Mucize Şiirler

HAYAT

Bana ne yapmaya çalışıyorsun, hayat?
Bilmiyorum…
Her adımımda seni arıyorum,
Her nefeste seni sorguluyorum.
Bir gülüşte umut,
Bir sessizlikte keder gizliyorsun.
Ben seni anlamaya çalıştıkça,
Sen benden biraz daha uzaklaşıyorsun.

Gecenin koynunda yalnızım,
Yıldızlar bile bana sırtını dönmüş gibi.
Rüzgârın taşıdığı sesler,
Artık bana yabancı, soğuk, tanıdık ama dokunulmaz.
Ve ben kırık bir cam parçası gibi
Kendi yansımamla konuşuyorum.
Her kelimem,
Bir kesik gibi içimde yankılanıyor.

“N’olursun, ağlatma,” diyor kalbim,
Yoruldum susmaktan,
Yoruldum beklemekten.
Canım çok acıyor, hayat.
Her acı,
Bir çığlık gibi boğazımda düğümleniyor,
Her nefes, bir sınav, bir yara gibi.

Bazen düşünüyorum:
Sen mi bana oyun oynuyorsun,
Yoksa ben mi senin kurallarını unutuyorum?
Bir çözüm bulduğumu sanıyorum,
Ama her cevap, başka bir bilmeceye dönüşüyor.
Kendimi anladığımı sandığım an,
Sen yeniden değişiyorsun.

Bir gün anlar mıyım seni, bilmem,
Belki bir sabah, sessizliğin ortasında,
Belki bir akşam, güneş batarken,
Belki de hiç…
Ama bugün, sadece seni dinliyorum.
Rüzgârın fısıltısında,
Yağmurun düşüşünde,
Ve toprağın kokusunda sen varsın.

Gözyaşlarım,
Bir şiir gibi düşüyor toprağa.
Her damlası bir kelime,
Her kelimesi bir itiraf gibi.
Ve ben ağladıkça,
Sanki biraz daha doğuyorum yeniden.

Bana ne yapmaya çalışıyorsun, hayat?
Bilmiyorum…
Ama biliyorum:
Ağlamama izin ver.
Çünkü her damla,
Beni biraz daha ben yapıyor.
Her acı, bir iz bırakıyor içimde,
Ve o izler, kim olduğumu anlatıyor.

Belki de sensin beni şekillendiren,
Belki de ben, senin içinde bir yankıyım sadece.
Ama ne olursa olsun,
Bugün, savaşmıyorum seninle.
Sadece dinliyorum,
Sadece hissediyorum.
Ve belki de ilk kez,
Sana rağmen değil,
Seninle birlikte ağlıyorum.

Söz: Mucize