Hayat Şiiri - Ezgi Özsan

Kimse görmeden,
Duymadan,
Affederiz,
Herkesi.
Bir sanrı, gece boyunca,
Döner dolanır,
Girmez dediğin tüm o boşluklarda,
Gezinir, salınır,
Bir insanın bize,
Rastladığı sırada,
Görünmez olmamız gibidir,
Ve bizi, ne olursa olsun,
Henüz görmeden geçip gittiğini,
Ansızın tecrübe edince,
Bunu sabahtan akşama dek düşünmenin
Önemsizliğini öğrendiğimizdir yerdir.

hayat.

Dinle,
Sessizliğini öyleyse,
Çünkü farkında olmadığımız bir şey varsa,
O da, hiç beklemediğimiz anda,
Tesadüfen karşılaşmalarımızın,
Sebebini seneler sonradan,
'An'lar olmamızdır.