Hayat Şiiri - Ferhat Tuğra Öztürk

Vaveyla eyledi insan oğlu
Açtığında gözünü kainata
Melal yolun yolcusu oldu
Namutenahi dil-i zara

Şebabta Tefekkür etti, mağrur kılıkta
Sandı kendini alim, beş kuruşluk Dünyada
İştiyak etti kıyl ü kal'a
Encam, dil-i mütehayyir yar'a

Gah eyledi layık yurdu kendine
Kurdu yuva mehabet karine
Vakar etti hicran ölmüşe
Oldu İhtiyar, teemmül etti endişe

İhtiras, zir-u zemin oldu
Mühbem bir figan içinde Müstağrak oldu
Elem mütevekkil oldu ruhuna
Kıyam etti makber nefes-i sakina