Hayat Şiiri - Yanis Bozikis

Ey isyankâr hayat!
Beni emziren,
beni severek besleyen,
beni büyüten.
Beni öldüren
ve dirilten.
Beni hem zengin eden
hem de fakirleştiren.
Beni meşhur eden
ve göklere yükselten.
Yükseklerden alçaklara
kolayca indiren
ve küçülten.
Düşerken beni toplayıp kucaklayan
ve bağrına basan.
Beni sevindiren, güldüren
ve aynı anda ağlatan.
İnanılmaz zamanlarda
beni reddeden.
Seni sevdiğim kadar
beni seven,
nefret ettiğim kadar
benden ölesiye nefret eden.
Ve sessini benim uğruma
yitiren ve kurutan
ama bu dünyadan beni daima
uzaklaştıran ve kovduran.

Güzel hayat!
Bir şans eseri olarak
yaşadığım biricik ebediyetimde
beni çok incittin…
İnsafsızca canımı bolca acıttın
ve bana sayılmaz çarmıhlar yüklettin.
Dilediğin gibi,
beni uzun uzun üzdün,
ezdin ve tükettin.
Sonunda, sende
bende bıraktığın yaralarla
benim gibi yoruldun, tükendin
ve yok oldun,
öyle garip, öyle bahanesiz
ve ağıtsız.
Benim gibi sessiz, sedasız,
tarafsız, ilgisiz,
öyle kayıtsız ve şartsız.

İoannis Bozikis
Bir Afet Gibi
(Atina-2012)
Copyright