Hayat Şiiri - Lara Mutlu

Hayat böyle bir şeydi işte,
Vaktiyle,
Dünyayı versem yetmez dediğine,
Gün gelip,
Selam vermeye değmez diyorsun,
Bir zamanlar;
Tüm kalbinle sevdim dediğine ise,
Sudan bahanelerle veda ediyorsun...
Hayat böyle bir şeydi işte,

Vaktiyle;
Hiç terk etmez dediğinin,
Gün gelip,
Ardından bakıyorsun,
Artık kalmaz dediğini ise,
İhtiyaç duyduğunda;
Hep yanında buluyorsun.

Hayat böyle bir şeydi işte,
Yükseklerde iken düşüyor,
Yaz güneşinde ise üşüyorsun,
Her şey bitti derken;
Uzanan bir eli tutuyor,
Dayanamam dediğin yerde ise dayanıyor,
Kısaca önce kırılıyor,
Sonra kırıldığın yerden şifa buluyorsun.

Hayat böyle bir şeydi işte,
Rüya gibi, an gibi yaşıyor,
Sonra da yaşadıklarına şaşıyorsun.
Ömür tükenip yaklaşınca beden toprağa,
Hayatın ne olduğunu yeni yeni anlıyorsun.

İşte hayat böyle bir şeydi maalesef,
Sen gürültü patırtı içinde,
Farkına bile varmıyorsun...!