Tüketemedigimiz bizden arta kalan
Söyle zaman ne kaldı bu yaşamdan.
Her gece karanlığa gömülüp yatınca,
Bir sabah daha uyanırmıyız diye beynimizi tutuyoruz avucumuzda.
Sokaklara çıkınca her taraf yıkık duvar,
Köşelerde oturunca;
Düşüncelerimiz bizi bu hayattan kovar.
Hayallere dalınca, geçmişimiz bizi yıkar .
Geleceği düşününce mazimiz kafamıza kurşun sıkar.
Bırakalım akan zamana kendimizi.
Gelecek varsa gelir görür zaten bizi.
Sen düşünme! Ben hayatta tutarım ikimizi.
Bitmeden her şey! Birlikte yaşayalım hayallerimizi.
Abuzer Güneş
Kayıt Tarihi : 6.8.2023 08:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!