Uçsuz bucaksız mekan,hiç yok ki merdiveni,
Yeri olmayan gelsin,her kulun vardır yeri.
Sınır tanımaz düşler,o kapıdan girince,
Ortada kalır insan,hayal sona erince.
Zamanın ve mekanın sonsuz olduğu bir an,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta