Onlar Hayal Kadınlar'dı,
Zor kadınlardı onlar.
Namusu iki bacak arasında değil...
Akılda, özgürlükte, yürekte aradılar.
Geceleri tek başına
Topuklu ayakkabılarıyla
Şarkı söyleyerek dolaştılar ıssız caddelerde,
Hepsi de okumuştu
Tolstoy'u, Zola'yı, Nazım'ı,
Bilirlerdi insanın değerini
...ve insanlığın erdemini.
Pabuç bırakmadılar asla
Ne düşmanlarına, ne kocalarına.
Hepsinin de uzak mı uzak düşleri vardı,
Belki de işte bu yüzden
Onlar Hayal Kadınlar'dı.
Ankara, 12.09.2015
Yılmaz ÖrmeciKayıt Tarihi : 13.9.2015 01:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duyarlı yüreğiniz deki duyguyu coşkuyu ustalıkla mısralara işleyen harika şiirlere imza atan kaleminizi ve sizi canı gönülden kutluyor sevgi ve selamlarımı gönderiyorum
Şiirinizdeki örneklemeye girdiğimi düşünmekten mutluyum.....
Şiirinizi ve sizi kutlarım Yılmaz Bey..... Saygılarımla...........
Dünden bugüne, bugünden yarına.. 'Yol, yordam neydi..' Nasıl daha ileri, aydınlığa, çağdaşlığa 'en güvenli yol' hangisiydi, nasıl gidilirdi..
Elbette 'hayal kadınlardı' onlar..
Sadece 'kadın' değillerdi.. 'Sorumluluk bilinci yüksek' insanlardı, düşünürler, yorarlar, yorumlarlar ve anlarlardı..
Ne kadar azaldılar.. 'Hayali bile cihana bedel..'
Şiir işte.. 'Anlamı var', özü var..
Tebrikler Yılmaz Bey..
TÜM YORUMLAR (12)