Hayal ile sohbet 3 Şiiri - Alihan İşcen

Aslında iyi insanlardık biz.
Her gece içip sevdiklerine sarılma hayali kuranlar kötü olur mu hiç?
Sizin gidişleriniz yıktı bizi.
O efsane hayallerimizi.
Fakat güzel yandık hepimiz.
Kimimiz sevdiğini toprağa verdi,
Kimimiz derde kedere.
Fakat güzel yandık hepimiz.

Senin gidişinle başladı benim hikayem.
O sonsuz sevişmelerimizin acısı her gece yatağımın baş ucu kitabı oldu.
Her gece aynı satırlarda kayboldum, kendim de dahil olmak üzere her şeyi unuttum ama seni unutmayı asla aklımdan geçirmedim.
Yoruldum belki, tükendim, öldüm öldüm dirildim.
Ama senden hiç vazgeçmedim.

Ve sonra;
Bir fon müziği açılır sofrada,
Sessizce derinden çalar, kimse dinlemiyormuş gibi yapar fakat herkesin aklına o an sevdiği gelir, hayallere dalar.

Bende öylece dalıp giderim senle uçsuz bucaksız diyarlara.
Seninin ile el ele tutuşup yürüdüğümüz yollara, o başını omzuma yaslayıp oturduğumuz banklara doğru koşarım.

Ve sonra;
Kadeh kaldırır dostlarım.
Gelmeyenlere, gelmeyeceklere diye haykırırız tokuşturmadan rakıları.

Her içtiğim yudumda boğazımda ki düğüm daha da sıkılaşır.
İçimden atamayıp biriktirdiğim düğüm, felaketim olur.
İçimden ağlarım sesimi duyan olmasın diye.
Sebebini sorarlar da anlatamam diye korkarım.

Ve sonra;
Herkes evine gider.
Herkes derdiyle yapayalnız kalır anlayacağın.
Ben telefonda resmine bakarak,
Ne kadar sarhoş olsam da seni severek ,
Seni düşünerek, hayaline sarılarak uyurum.
Her sabah senin geleceğin ümidiyle uyurum.
Olur ya işte.

Yine yeni yeniden.