Yürüyüp kaybolmak istiyorum ufuklara doğru.
Her yol sana çıkıyor inanır mısın?
Çıkmaz sokakların bile sonu sadece senin evinin önünde son buluyor
Her bakış bana seni anlatıyor.
Boyu seninle aynı olan tesettürlü birini görünce sen sanıp hızlı adımlarla önüne geçiyorum.
Sonra çaktırmadan bakıp sen olmadığını anlayınca yıkılıyorum.
Bu gece de çok içtim sallana sallana evin yolunu tuttum yine.
Ve kahretsin bana eve git demiyorsun.
Kahrolsun bu yollar, kahrolsun sensiz ıslandığım yağmurlar.
Ve kahrolsun yalnızlığımı en kötü şekilde yüzüme vuran boş sokaklar.
Bir siyah beyaz fotoğraf olarak kaldın elimde farkında mısın sonumuzu getiriyor beni acımadan o karanlık sokaklarda ölüme itiyorsun.
Ama şunu unutma ölsem de gittiğim yerlerin gökyüzüne de seni çizip her gece o sema’nın muhteşemliği ile cayır cayır yanacağım.
Ve ben seni hiç ummadığın anda severek hep kalbini onarmaya çalışacağım.
Yine yeni yeniden.
Alihan İşcenKayıt Tarihi : 9.6.2018 20:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!