Çocukluk hayallerimde şahlanan bir atım vardı,
Ülkeden ülkeye koştururdum onu, yeleleri kan ter içinde…
O. hep başını dik tutar, başını dik tutanları severdi.
Kâh uçardım onunla gökyüzüne, avucumda bulutlar…
Dizerek geçerdi yıldızları saman yolunda ki zaman,
Uçsuz bucaksız okyanuslarda köpükler atımın ayak izleri!
Zirvelerde rüzgârla uçuşan, birçok peri ve kar taneleri…
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Ne tesadüfdür ki bugün sevgili Yüksel Nimet Apel'in
atlarla ilgili şiirine de yorum yazarken, ben de eski ata binmek hayâlimden bahsetmiştim.
Hayâl de olsa güzel sevgili Şükran Hanım.
Şiirinizi ve sizi kutluyor, sevgiler selamlar gönderiyorum.
Hâlenur Kor
Hayal, hayal ettiklerine ulaşmanın ilk adımıdır... Ulaşamasan bile hayal gücünle ulaşmış gibi yaşamanın da öyle ..
Kısa ama güzel bir deneme...Kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta