Kuru gecelerin yalnızlığını eskiten kısmetindir
Akşamın demi çökünce sofradan yayılan kokudur
Daralan dünyanın genişleyen bahçesidir
Işığı çekilmiş ruhunun bacasına vuran güneştir
Nehirleri kurumuş kalbine koşturan şelaledir
Ezberi bozulamayan iktidar delisidir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta