Hatrım Yok Muydu? Şiiri - Harun Ertaş

İnsan evi olarak gördüğüne
Hiç bir şekilde çamur atmaz
O benim en güzeli mimari yapımdı
Tâ ki enkazında kaldığım ana dek

Ne soyut bir tuval
Kadar eşsiz gözleri
Ne de olmayacak bir hayal
Kadar hayat bulduğum gülüşleri

Hiç acımadan devam ediyor,
Beni düşmanı gibi yerle bir etmeye
Ben gözlerindeki bir yaşa bile kıyamıyor
Koyuyorum onu evrenin en merkezine

Daha kaç yıldız kayacak diyorum
Kaç kere düşecek yere...
Her dilediğim kendisi iken
Bana dedikleri beyhude

Ben onu anlıyorum, çalışıyorum
Onda bir nebze bile yok
Ben mutlu olsun diye dua ediyorum
Soruyorum sana, o kadar mı hatrım yok