Bu şehir, bu yalnızlık üstüme geliyor
Tanıdığım tüm insanlara yabancılaştım
Ömrüm zamanın kollarında tükeniyor
Bir garip sona doğru ilerliyor saatim
Artık duruldu içimdeki fırtına,
Çocukluğumun mavi meneviş yılları
Gençliğimin seyrine yön veriyor
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta