Hatire Vaqif Şiirleri - Şair Hatire Vaqif

Könlüm mehkum edilib ömürlük ayrılığa,
Dünyadan bir ömürlük mehebbet umduğuyçün.
Qelbim sürgün edilib keder adlı ölkeye,
Gözlerini bir anlıq sevince yumduğuyçün.
Gözlerim ceza çekir zülmetin zindanında,
Ümidsiz bir eşq ile dolub daşdığı üçün,

Ömür boyu yol gedirem,
Özüme çata bilmirem.
Çiynimi yüküm ağrıdır, (çiyin-omuz)
Yükümü ata bilmirem.
Özümden çox uzaqdayam,
Amma yolum birce addım,

Men ele bilirdim dözerem sensiz,
Yox, döze bilmirem meni bağışla.
Günlerimi sapa düzerem sensiz
Yox düze bilmirem meni bağışla...
Her gece yuxumla çarpışıram men
Gecenin özüne qarışıram men

Nasihat

Canı canandır canda görmek mutlak sahibi
İstemem gayri dünya hazinesi verseler bana Bahri Çelik

ALLAHIN ezel sırrı insandı getsin

Bir name yazıb gönderirem yare yetişsin,
Qoy derdi dilim erz ile dildare yetişsin.

Ger xetrine deydimse onun könlünü alsın,
Olsun yaralı qeıbime bir çare yetişsin.

Bu aşka bir ömür dedim, yaşadım,
Sevdim,yüreğimi yedim,yaşadım,
Kimse becermezdi,bendim yaşadım,
Sensiz yaşamayı öğretme bana.

Bu sevgi önünde aklım kul oldu,

Etmedin ehde vefa,hesretin öldürdü meni,
Görmedin vesli reva,möhnetin öldürdü meni.

Duymadın nisgilimi özgelere yar olalı,
Sevgime qesd eleyen niyyetin öldürdü meni.

Yanar hicrinde bu canım qarışar neva nevaye,
Mene rehm eyle a yarım,gezirem deva belaye.

Gözüm ol cemale hesret,nedi bu belalı hikmet,
Düzü görsem seni vallah çataram o an şefaye.

Bu gün sahile getdim...
Çünki sonsuz sualların,
Canl cansız xeyalların,
Hisslerin,duyquların,
Yarıgerçek yuxuların,
Arasında iten men idim..

Ayrılıqla cezalanıb üreyim,
Sevmek olub qebaheti,günahı.
Vefasızdan vefa imiş dileyi,
Arzuların açılmayıb sabahı.

Üreyinmiş bu fermanın hakimi,