Hatire Vaqif Şiirleri - Şair Hatire Vaqif

Bilmem ki ne etdim yara biganeye döndü,
Gerçek dediyim eşq axı efsaneye döndü.

Bir qesri ki men hörmüş idim sevgiden heyhat,
Yeksan eledi hicr ile viraneye döndü.

Eşqim kimi ümmande dürdane tapılmaz
Ol dürr ile behs etmeye merdane tapılmaz.

Bir sevgi ki tutmuşdu qerar can otağımda
Alemde ona tay dexi hemxane tapılmaz.

Gizlet baxışlarını,
Gözünden alar külek.
Gülümseme gülüşü,
Üzünden alar külek.

Qismetine söz düşüb,

Derdini qellbinde aparan anam (aparan --götüren)
İndidi o dünyada derd mi çekirsen..
Derdli balasından nigaran anam
Özüne derdlerden ev mi tikirsen... (özüne-- kendine)

Qurut göz yaşını qurbanın olum (yuma --yıkama)

Bir şirin söz dedi yarım yene pünhanı mene
Ele bil bexş eledi her iki dünyanı mene.

Dedi vesf eyle gözel gördüyün her bir sebebi
Min şükür olsun ona verdi bu imkanı mene.

Her bir emele sevq eden insanı ürekdir
Candan yaranan varlığımın canı ürekdir.

Göylerden axan nur ile her gün lepelenmiş
Sevgiyle dolu duyğular ümmnı ürekdir.

Mə lə klə r sevgimi ağlayan gecə


Söylə din sə ssiz keç mə nim yanımdan,
Sə ssizcə danışdır görə ndə mə ni.
Dilin söz tutmasa hə yə canından,

Deyişir rengin üfüq, al bezenir,
Xezerim öz yuxusundan oyanır.
Yene göyler, yene yerler denizin rengini almış,
Bax, ezizim, neçe renge boyanır.
Yene kövrek lepeler çırpınaraq ruhuma misra çileyir,
Toxunur qelbimizin sahiline şer sepir, söz elə yir.

Yorulub usanıb adi günlerden
Adını soruşsam xatirelerden
Amma heç bilmirem heç daha neden
Bir gece yuxuna gelsem, bağışla.

Çox çalışsam da men unudum seni

Sene olan sevgim dünyadan böyük
Bir ömre sığmayan mehebbetim var.
Sensizlik qelbimin daşıdığı yük
Qelbimde bir sevgi emanetim var.

Bilsem ki sevirsen meni heyatda