Zil sesiyle anlatasan
var olduğunu.
Parmaklarınla gülesen
saçlarınla ağlayasan.
Geriye düzesen günleri.
Ölümün resmini çizesen
Toprak olmak
çiçeklerin hatrına
Deniz olmak dalgalanmak
yelkenler için
bağlanıb uçaklara
uça bilmek kuşlar sayağı
nereye gittim
nereye bakdımsa
yalnızları birbirine benzeyen gördüm
içleri kararmış
gözleri bomboş
bakışları nemli
Doğduğunda hayat
yaşayınca silah
ölünce bayrak oldun
Toprağın elleri ne büyükmüş
gömdü seni de
Soğuk bir kiş akşamında
gülle sesleri başlayan andan
yiğitler sonsuzluğu seçer
kadınlar yalnızlığı
Telefon numaralarında
dolanır parmaklarım
Yalan söyler varaklara
Duvarlar sıkılır
kiçilir gölgem
Kendimi ararım
Sen gedirsen...Saniyeler
dakikalar yol yoldaşın
Çatmayaydı yıllar sana
(Ne ağır oldu garğışım)
Sen gedirsen bahar kimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!