Hatıra Şiiri - Ali Gençay

çatlamıştı avuçları
ihtiyarın
savurdu rüzgar
savurdu kupkuru toprağı
dizleri üzerine çöktü
içi kan ağladı
alnını semaya yaydı
yalvardı
birkaç damlaydı
gözler ıslandı
gök dayanamadı
ağladı
ekildi ekinler
harman gelince
biçilecekler

uzakta çocukların
incecik avazları
salıncak kurulmuş
esner cevizin dalları
balkonda komşu kızı
yalandan süpürür
yaprakları
bir eda
bin bir cilve
sanır çağıracaklar
kaçacak hazır bohçası
bilmez ki
izler
evin koca karısı
terlik fırladı
eşek sıpaları
kaçıştılar
kalan
uyuz it yavruları

kınalı eller
kirli dolu leğenler
keşik kapacak
er gidenler
pınar başı kalabalık
fısıldaşırlar
dilde kısır gelinler
hoo ho
sığırcı başı
çekilin kıyıya
sarı öküz susadı

askerden yeni gelmiş
terlemiş bıyıkları
sırtında tırpan
biçecek uzayanları
anası bağırır
oğul al azığını
ana gelirim ben
okunmadan öğlen ezanı
cebinde deden çaldığı
tütün koçanı
sanır kimse bilmez
anlarlar
sararmış parmakları

düğün var
yakın kınaları
lokum dağılır
çağırın kızları
süslenir elbiseler
beğenecek
köyün delikanlıları

sarı Emine’yi
dün gömdük
dağıtıldı çamaşırları
zulasından çıktı
beyaz sabun
yeşil tülbent
kefen parası
kalaylı bakır hamam tası
odası boşatıldı
söküldü somyası
olacak yeni geline
yatak odası

zaman akıyor
su gibi
yıllar bitiyor
ömür gibi
geriye kalan
deli ozanın
kopuk telli curası