Hatıra Şiiri - Mustafa Kargal

En Şerefli Derdim

Bir şarkının kıyısında rastlarım sana,
Belki bir cumartesi, belki akşam ezanı vakti...
İçimden sessizce adını anarken,
Bir dua gibi geçersin yüreğimden.
Biliyorum artık bizim hikâyemiz yok,
Ama senin adın, içimde hâlâ güzel okunuyor.
Ne kinim var, ne kırgınlığım...
Sadece eksik kalan bir cümleyim senden sonra.
Sen, ömrümün en zarif misafiriydin,
Ve ben, seni yolcu ederken öğrendim
Sevmenin bazen sadece uzaktan bakmak,
Dokunamadan, sahip olmadan,
Sadece güzelce vedalaşmak olduğunu.
Kalbimde taşıyorum seni,
Ne bir yara olarak,
Ne de pişmanlıkla…
Sen benim en şerefli derdim oldun.
Denk düşerse bir gün yollarımız,
Gözlerim gülümser ama içimde
Buruk bir hüzün eğilir
Sessizce.