Hatıra Şiiri - Özkan Kılınç 2

Gidip gelip hatıralarını okuyorum,

Beynimden .

Ne çok satır yazılmış...

Bak kalemimden.

Sayfa bir ,

Derinde gördüm ben seni,

Denizin en derinde ...

Maviyi ilk kez gördüm ben

O da senin gözlerinde..

Sonra başka sayfalarını okudum,

Bu sefer kalbimden.

Ne çok bıçak atılmış...

Damar da gezecek kan kalmamış ..

Sayfa iki'yi okuyorum ,

Saat dört gün batımı ...

Dinliyor musun ?

Keşke sadece saat iki olsaydı ,

Kalbimi yarmayıp içinde kalsaydı.

Şafakta gün doğacak, duygularım ölü...

Bari cenaze namazını kılsaydı ...

Bir kaç sayfa atladım önümden,

Çünkü korkuyordum ben ölümden .

Sayfa üç'te ya öldüysem...

Haber var mı? bak dünümden .

Sayfa dokuz hala yaşıyorum ,

Beynim diyor bak !

Bilinmeyen bir şehre yerleşiyorum..

Güneş pek doğmuyor ..

Yıldızları izliyorken gözlerim .

Bir şarkı mırıldanıyor dudaklarımdan;

İçime aldığım tek şey nefes olmuş.

Sigara da, ciğerlerim de duman olmuş .

Aklım hala bana aitken ,

İçindekileri her gün siler olmuş.

Kim hakediyor mutsuzluğu,

Ben artık , düşeni de, öleni de kaldırmam,

Demeyi bekliyor insan.

Fakat susuyor , lanet olsun.

Cepte kaldı kurumuş bir gül

Sen kokuyor du dün ve bugün.