bir martı gördüm dün,kara bir tarantulanın pençesinde.evet,tam düzelmişken yol nöbetini tutuyorum bu gece ne olduğunu bilmediğim bir şeyin.
zihnimin duvarlarına,arakhor'dan aldığım renkli magnetlerle anımsayabilmek için tutturuyorum her bir detayı.bu yoldan dönülmez.geri adım atmak için geçkaldınsen.
burada hava aydınlık,atlantis'te akşam olmadı hâlâ.viyana'dan selamlıyorsun beni,biliyorum.ışık alfabemiz oldu ve konuştuk bir karanlığın içinde.365 feet.
güneşi doğurabilen bir kadın tanıdım.hiçolmazlardayım.ama oluyor işte.
huzuru buldum sanıyorum ki.kovalamayı bırakınca mutluluk benim peşimde.böyle mi diyordu hancı.hancı yok aslında.onu da ben uydurdum.ve bezedim kendimden parçalarla.
hava çok güzel.hiçbir zaman olmadığı kadar.
Kayıt Tarihi : 12.4.2025 03:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nlj121
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!