Hastalıklı bir ruhun var kardeşim,
Kimi sevmeye cesaret etsen yüreğinin yemyeşil bahar dallarına basıp geçiyor acımadan.
Kendini mutlu sandığın veya geçici mutluluklara kandığın günlerde kuruyor mürekkebi kaleminin, tek bir kelimeyi bile çok görüyor haftalar boyu...
Acılarını özlüyorsun sürekli doldurabilmek için yüreğini kaplayan o karanlık boşluğu.
Sahte bir gülümseyiş bile kandırmaya yetebiliyor seni. Dost sandığın yabancıların ağzından tek bir sözcük yetiyor gecelerce kanamana ve sadece kanadıkça varolmayı becerebiliyorsun şu hayatta…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta