Hassastı Kuşlar Şiiri - Gülşah Başol

Varlığımı emanet etmiştim ona
O varken hayatımda
Bana ekmek, su gerekmez sanırdım
Hatta demiştim ki "benim dinim, imanım sensin!"

Göğsümdeki tahtta otururken
Altına, yerine kimseyi koyamayacağımdan emin olacağı kadar
Yumuşak bir minder serdim...

Kaç ağaca tırmandım ben o minder için
Kaç terkedilmiş yuvayı eşeledim
Kaç yavru kuşu öteleyip aldığım tüyleri
En bakir derede yıkadım,
En narin söğüt dallarıyla havalandırıp yaptım
Hiçbirinden haberi yoktur...

Ona bakarken içinden milyonlarca renk çıkaran
Yumruk kadar bir elmasa dönüşürdü kalbim
Onu söküp yerine kırık bir ayna koydu
Beni kapıya koyarken...

Rolleri değişmiştik
Sanki üç günlük bebektim
Ve o, annem...
Eyvah dedi ömrüm
Eyvah dedi ellerime kıymıklar bata bata tırmandığım ağaçlar,
Oh olsun demeyecek kadar hassastı kuşlar...