Hasretin nefesi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Geceye düşerken bir eski dua,
Yıldızlar susar da kalbim konuşur.
Bir nefes dokunur içimin rüzgârına,

Adını anarken
zaman çakışır.

Yol uzun, özlem ince bir tül gibi,
Kalbimde serin bir gül kuruyor.
Gözlerimde hicran, sesimde sükût,

Hasretin nefesi
içimi oyuyor.

Bir adım ileri, bin hüzün geri,
Gönlümde taşıdığım sır sen misin?
Her harfime sinmiş sanki yokluğun,

Suskunluk içinde
yanar nefesin.

Sabahın eşiğinde bir çığlık sessiz,
Gözlerim seni arar zamansızca.
Her hecede sen, her sükûtta sen,

Kalbim bir secdeye
varır hasretle.

Ne ay sarıyor bu geceyi, ne yıldız,
Sadece içimde senin suskunluğun.
Bir mecnun gibi gezerim harfsiz,

Yüzümde kavuşmamış
duaların yorgunluğu.