Yusuf’un kuyusunu öğretir,gecelerin azdırdığı yalnızlık
Eyyub’un sabrını öğreten hiçbir şey olmasa da…
Fakat kavuşmak büyük ümit, küçücük bir ışıkta.
Güneşin cömert nuru kuyuya dolmasa da…
Zamandır geçer elbet, yangınsa da hasretin
İbrahim değilsem de kavursa da ateşler…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Şiirnizin uç veren mısralarında derin medeniyet alt yapısının olduğu hissediyorum.
Kaleminiz kıvrak ve ifade eden maNA SIRLARA HAMİLE.
Ancak sabırla çalışmak lazım.
Muhabbetlerimle.
Mehmet YUSUFLAR
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta