Hasretim Köyüme Şiiri - Abdullah Uludağ

Hasretim köyüme, dumanı tüten eve,
Bir yanımda dağlar var, bir yanımda hece.
Toprak kokar sabahlar, çiğ düşer ince ince,
Rüzgâr bile dönerken selam verir köyüme.

Uzaklarda kaldı şimdi o patika yollar,
Çocukluğumun izinde sararmış otlar.
Anamın sesi yankılanır taş duvarlarda,
“Yemek hazır oğlum!” der gibi hâlâ orada.

Çeşmenin suyu gibi içimde akar özlem,
Bir kuş konar gönlüme, kanadında sitem.
Ne şehir dindirir, ne zaman unutturur,
Köyümün sabahını, o sessiz huzuru.

Köyümün çamurlu yolları…
Ayağıma değil, yüreğime bulaşırdı.
Ne zaman aklıma gelse o yollar,
Bir damla yaş düşer çocukluğuma.

Bir gün dönerim elbet, toprağı öperim,
Yılların yorgunluğunu orda silerim.
Bir nefeslik memleket, bin ömür eder,
Hasretim köyüme yüreğimde tüter.

Abdullah ULUDAĞ
04.11.2025