Gül Yüzlü Selda'm Şiiri - Abdullah Uludağ

Gül yüzlü Selda’m, baharım sensin,
Rüzgâr esmez, adını fısıldamadan sensiz.
Bir bakışın yeter, bin gül solar,
Sensiz gönül, yârini arar.

Ay bile kıskanır yüzünün nurunu,
Gözlerimde saklarım o huzurunu.
Her gece dua ederim sessizce,
Gül yüzlü Selda’m, kalbimdesin gizlice.

Gül yüzlüm, bahar senin adınla gelir,
Bir bakışın yeter, dünya durur,
Kalbim seninle yeniden can bulur.
Gül bahçesinde açan tek çiçek sensin.

Gözlerin gecemi aydınlatan nur,
Sözlerin içimde yankılanan huzur.
Bir tek gülüşünle değişir her şey,
Gül yüzlüm, sensiz bu dünya neye yarar.

Güller solar bir mevsim sonunda,
Senin gülüşünse sonsuz baharda.
Rüzgâr bile susar adın anıldığında,
Selda’m, kalbim senin yanında atar.

Abdullah ULUDAĞ