Hasreti sattı gidiyor Şiiri - Şerafettin ...

Hasreti sattı gidiyor

Yer yüzünün cennetine
Hasreti sattı gidiyor
Yavrususnun yavrusuyla
Mutluluk tatdı gidiyor

Gülşenle abdurahmanı
Deryası sarmış erkanı
Hüsnası ile salmanı
Elele tutmuş gidiyor

Muharremle nuri nerde
Yaşarı derman her derde
Sevgiyle geldiği yerde
Saygıya doymuş gidiyor

Nuriyeyle perihana
Fidanı düşkün Anaya
Halili durmuş halaya
Mendil sallayıp gidiyor

Dünyada en büyük karı
Evde kalmadı bekarı
Döndü yönünü yukarı
Uçağa bindi gidiyor

Hasreti vurdu sırtına
Dönüp bakmadı ardına
şimdi kendi öz yurduna
güle oynaya gidiyor

dur be şeref daha neler
hepinize mutlu günler
halaya dursun gelinler
yıllar ne çabuk geçiyor

Dost Şeref

Bu şiirin konusu

1996 yılında arkadaşımın annesi torununun düğününü görmek için üç
aylığına hollandaya gezmeye geldi insan sağlıklı ve mutlu olunca zaman çok
çabuk geçiyor sayılı günler çabuk bitti geriye dönüş günü belli oldu ve uçaktan
yeri ayarlandı bir gün öncesi eş dost sevenleri güle güle demek için akşam
yanına gittik ev karabalıktı herkes kendi havasında sohbete dalmıştı bu arada
gözüm arkadaşımın annesine takıldı dalgın hüzünlü ve üzüntülü bir halde
çocuklarından torunlarından ayrılmanın üzüntüsünü yaşıyordu orada bulunanların
ne konuştukları onu fazla ilgilendirmiyordu ne yapabilirimde mutlu bir şekilde
yüzünü güldürebilirim
diye düşünmeye başladım tam bu sırada çocuklarıyla ilgili bir şey yazabilirmiyim
diye düşünmeye başladım hemen boş odalardan birine geçip bu şiiri yazdım ve
odaya dönerek anne benim sana verebileceğim tek hediye bu dedim ve zarfı
kendisine verdim bu ne dedi ankaraya gidince orada açıp bakabilirsin dedim kızı
ve damadı merak ettiler Şeref abi kusura bakmassan biz burda açıp okumak
istiyoruz diye israr ettiler ve zarfı açım okumamı istediler bende mektubu açıp bu
şiiri okuyup kendisine verdim o an anne kalkıp boynuma sarıldı inanın o üzüntülü
halde olan anne ne yapacağını
şaşırdı nasıl mutlu oldu nasıl sevindi tarif etmekte zorlanıyorum mektubu
alıp koynuna koydu bu şiir bana yazıldı diye arkadaşım ve eşi her
izine gidip geldiğinde anlatıyorlar bir hediye bu kadarmı değerli olur diye bu şiir
bana yazıldı diye hala yastığının altında saklıyormuş bu olaydan sonra şuna emin
oldum ki insanları mutlu etmek o kadarda zor deyilmiş işte kültür hediyesinin
vermiş olduğu mutluluğun mutluluğu bu diyorum