YÜZÜMDE GECENİN KARANLIGI SAKALLARIMDAN ÖZLEM FIŞKIRIYORDU
GÖZLERİMLE HÜZNÜN FOTOGRAFINI ÇİZDİM İÇİMDE İSE AGLAŞAN BİR ÇOCUK
KALIP SESSİZCE DİNLEDİM YANLIGIN UGULTUSUNU
HAFİF BİR TEBESSÜM GÖSTERDİM SONRA KOŞARCASINA UZAKLAŞTIM
ARKAMA DÖNMEYE CESARATİM YOKTU KAL DERCESİNE BİR SES YANKILANDI
KULAKLARIM SAGIR OLACAKTI SANKİ HUZURUN VERDİGİ BİR TATLI RÜZGAR ESTİ
DERİN BİR NEFES ALDIM TÜM ORGALARIMI PARÇALADI
ÜSTÜMDE YORGUNLUGUN GETİRDİGİ MEZİYET
Hasret merdivenleri ağırladı beni, tek bir adım kaldı ölümün pençesine
Yanlız bide yalın bitecek bu hayat
Rengarenk bir dünyada sadece elimde iki renk kaldı biri gecenin karanlığı siyah
Birde güneşin aydınlığı olan beyaz
Hatıralarda kaldı güzel günler her şey güzeldi
Karanlıkta aydınlığım olan
Göz yaşlarımla uğurladığım sevgilim
Ben şimdi hasret merdivenlerin son basamağındayım
Basamağın bir ismi var ne bili yomusun
Ölüm ben şimdi ordayım...
Kayıt Tarihi : 8.6.2005 12:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Şiirden söz açılınca
Diyor ki bana konuğum
-Başka söze gerek yok
Aşktır onun tarihçesi
TÜM YORUMLAR (1)