Hasret kaldı bu gönül Şiiri - Oktay Çekal

Hasret kaldı bu gönül…

İçimdeki sensizliğin, boşluğunu doldurmuyor,
Güneşin yakan sıcaklığı bile…
Bir gün hayat, bana veda ederken,
Sormasın gözlerime, neden üşüdüğümü…

Titriyorum yüreğimden, bir çığ akıyor,
Sanki bir çıkmazın buzulundayım…
Yüreğim sancılara, çarpıyor san ki,
Sevdam bir boşlukta boğuluyorum…

Haydi, tut elimden canım geri dönsün,
Bir sözüne bin ömür, alırım hayattan…
Seni yaşarım nefesimde, tenime sararım,
Soğuklar erir sevgimde, gözlerime bir baksan…

Geceden kaldım, uyku tutmuyor ruhumu,
Bakınıyorum kıyamet kopuyor, çevremde bugün…
Hayat suskun güne, gülmüyor beden dili,
Huzurun nemasına hasret kaldı bu gönül…

Oktay ÇEKAL
10.06.2012-21.41