Hasret Şiiri - Sinan Bayram

Geceler uzadıkça içimde sen,
Bir yıldız düşüyor karanlığa,
Ama parlamıyor artık…
Çünkü senin gözlerin yok
O karanlığı aydınlatacak.

Gidişinle boşaldı sokaklar,
Sesler sustu, rüzgâr bile kederli.
Bir yalnızlık sarıyor adımlarımı,
Her köşe başında seni arıyor gözlerim.

Hasret…
Adı kalpte derin bir yangın,
Dudakta bitmeyen bir dua,
Ve gözlerde hiç kurumayan bir deniz.

Sensizliğin ortasında büyüyor içimde,
Bir çınar gibi kök salıyor ayrılık,
Ve ben her gün o ağacın gölgesinde
Yalnızlığımla oturuyorum.

Gel desem,
Bilirim, sesim ulaşmaz sana.
Yazsam,
Mektuplarım göğe savrulur,
Geri dönmez.
Ama yine de umut eder kalbim,
Çünkü sevgi dediğin
Umutsuzlukta bile çiçek açar.

Hasretinle büyüyen bu kalp,
Bir gün kavuşma umuduyla atıyor.
Ve bil ki,
Her nefesimde sen varsın,
Her susuşumda adın yankılanıyor,
Her gözyaşımda yüzün beliriyor.

Hasret…
Bir ucu ölüme çıkan yol,
Bir ucu sevdaya bakan umut.
Ben o yolun ortasında kaldım,
Ne sana ulaşabiliyorum,
Ne sensiz yaşayabiliyorum.

Sinan Bayram