An gelir yalnızlığın kulakları sağırdır,
İşte o an acılar tek başına ağırdır.
Söylersin dostlarına yardan ayrıldığını,
Yüreğinin kanayıp, yanıp, kavrulduğunu.
“Kederleri kov gitsin, boşver, üzülme” derler.
Kabul edersin, ama ayrılmaz ki kederler.
Hâlin: Viraneliktir. Sesin çıkmaz dilinden.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta