Hasibe Cavaç Şiirleri - Şair Hasibe Cavaç

Cadde cadde, sokak sokak
Kapı kapı dolaştık biz
Umut bulutları olduk
Sevgi ile ağlaştık biz

Yetmiş güne gün ekledik

Bilsen nasıl özledim, gül kokulu yüzünü
Ruhum yollara düştü, seni arar gül yüzlüm
Şiirlere gizledim, sana olan hüznümü
Yüreğime kor düştü, sen gel bari gül yüzlüm

Tarumar oldu kalpler, bizi terk edişinle

Tekbirle yükselen ulvi bir sestir
Kalpleri coşturan safi nefestir
Gurbette mü'mine hafi hevestir
Yürekten duyulan bir histir ezan

Hatemülenbiya'nın mirasıdır

İçindeki coşku kıpır kıpır taşarken
O özlediğin yerlere uçarken göçüp gittin!
Ve gözlerin taş duvarları yarıp, hayal pencereni açtı şimdi.
Sen hafif bir rüzgar gibi süzülürken son yolculuğuna
bizler de süzüldük! ..

Tufanlardan kopan deli bir rüzgâr misali
Savur gitsin; karamsarlıktan yana ne varsa;
Buz dağı yüreğinin uçsuz bucaklarında
Sabrın makamına uğra, kararmış sevdalarla…
Sevgiyle aç gözlerini, sensiz hayata gir
Ümit kapısını zorla, hiç olmazsa arada bir!

Günahlarım diz boyu yüzüyorum gaflette
Güldürme bu dünyada yeter ki sen affet de
İstersen Havva gibi sür beni yalnızlığa
Yeter ki al kulunu, huzuru dergahına

Göz yaşlarım akarken sicim gibi sineme

Kadın bir sevda pınarıdır
Aşk ile akar, yüreğinden yüreğine
Horlayıp bulandırma berrak suyunu
Zulmderek değiştirme o şefkatli huyunu
Kadın bir çiçektir gönül bağında, her mevsim açan
Sevgisizliğinle susuz bırakıp soldurma, ey bahçevan!

Dünya soğuk
Buz dağları sarmış her yanımı
Yüreğimle birlikte ruhum da titriyor
Sar beni sımsıcak kollarınla
Üşüyorum...
Güneş'im ol!

Anneciğim birdaha gelecek misin?
Gelip de yavrunu görecek misin?
Bu dünya çok kısa bir rüya gibi
Hakkını helal edecek misin?

Sana en saf sevgimi sunabildim mi?

Bu şehri mekan tuttum, bir tanem senin için
Anne, kardeş unuttum, seni sevdiğim için

Beni sana bağlayan, sanma şu can bağımız
Günden güne büyüyen, aşktan âla dağımız