Teninin rengi hasat mevsiminden kalma
Sanki kavrulmuş güneş altında şakakları.
Gecelerdeki ayın gümüş rengindeki teni
Yanık buğday rengi çıldırtıcı göğüs uçları
Daha öpmeden yakıyor sanki bir volkan
Eritiyor insanı, akıyor aşk sanki kor gibi.
Sonra izi kalıyor mazi olunca bu evre
Ruh başkalaşıyor, akıl silmiyor bu işi!
Dil en diş ten zarında bal diye dolanır
Ömür geçer ve biter kalır damak tadı.
2005
Yakup IcikKayıt Tarihi : 8.5.2013 15:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!