Hasan Korkut Şiirleri - Şair Hasan Korkut

Şair olmak; önce gönül işidir,
Kişi, kalbe sevgi atarsa olur.
Siniri, öfkeyi terbiye edip;
Her acıya tatlı katarsa olur.

Şair tanınamaz boyu-posuyla

Neden yine rengin sarardı gönül?
Sabret hele, yokuş biter, düz gelir.
Umut bahçesinde solmadan son gül;
..........Yağmur yağar, sazlıklardan saz gelir,
..........Devran döner, bu kış biter, yaz gelir.

Ey! adına kurban olduğum ALLAH;
Dert verip de yaramızı oğdurma.
SEN’den başkasına etmem eyvallah,
.........Çaresiz bırakıp, ite boğdurma,
.........Başımızı, başkasına eğdirme…

Zalım felek nedir böyle yaptığın?
Derimi kaldırır, yolarsın beni.
Bal vermeyen eşşek arısı gibi,
Durmadan saldırır, dalarsın beni.

Dünyada herkese ödül verilse,

Bir süreçtir tutturdular gidiyor,
Ağulara bal sürdüler, almayın.
Millet bu pahayı acı ödüyor,
İyi hesap edin, yurtsuz kalmayın!

Sinsi plan; tıkır-tıkır yürüyor,

Şu garip başımdan neler savmışım?
Kavrulan yüreğim sönsün diyorum…
Seni öyle sevmiş, öyle sevmişim;
Damarımda akan kansın diyorum…

Dünyaya geleli gülmedi yüzüm,

Bir bilen ile sohbete,
Doyası dalmaya geldim.
Benlik zırhından sıyrılıp,
BİR’le bir olmaya geldim.

Birlik bağına girerek,

Top-tüfeği bir kenara bıraktım,
Yaza-yaza geldim ben bu günlere…
Kendi hayatımı tırnaklarımla;
Kaza-kaza geldim ben bu günlere…

Ne kemik yaladım, ne de büküldüm,

Sokaklarda; bayram gelmiş diyorlar,
Eğer görür isem; hemen fitlerim,
Gelsin şu hüsranı alsın götürsün,
.........Temizlensin yakamdaki bitlerim,
.........Hele gelsin, görünsün de, kutlarım.

Of çekseydim, dağlar kayar,
Ovaya yatar giderdi,
Feryadı çıyanlar duyar,
Sürünür, yiter giderdi.

Acı cefa sürse idi,