Semanın hüznünü döker toprağa
Can bulur nebatat yeni hayata
Öyle bir ağıt ki sessiz duruşta
Çözülmek bilmeyen ilmek damlalar.
Aşık yanağına çizerken yolu
Acı demledim yüreğime,
Suyu gözyaşı,
Yaprağı dertler.
İçilmez bu çaydan yudum,
Hali katran,tadı zehir.
Akıl doğruya ulaştırır
Fikir düzgüne kavuşturur
Anlaşamazsın akılsızla
Kaç bulma onu zararıyla
Bakıyorum yalansız kağıtlara
Okuyorum resimleri tek tek
Her duruşu an be an
Oynamadığım sahne sanki
Yabancı gibi yüzler,hayaller
Çevriliyor sayfalar peş peş
Berfin olup göklerden,
El ele,göz göze,
Uçalım aşağılara,
Sarılalım inelim.
Soğuk semalarda fısıltın,
Öyküm olsun,
Bırak gitsin ya vahşi hengame
Raptında bitap yürek eyleme
Furyadır oyun uğraş beşere
Al dimağı çek kudret nefese
Hasan Hüseyin Çetin
Solusam hep semayı
Başka gelir nefesin
Dokunsam ten yakışı
Yakar gelir ateşin
Taransa saç aşağı
AYRILIK BULVARI
Giren can olur ya da canan,
Bu hazin bulvara.
Geride kalanın gözleri yaş,
Yüreği keşmekeş yan yollarda.
Koşar acımaz bulvar yanında,
Mutluluğum onda,
Berrak denizlere açılırım.
Acılarım onda,
Kurtulur,derman bulurum.
Sızı keskin,yürek körpe,
Kın olur bazen.
Döner başı çeşmenin
Serpilirken katreden
Bir okşama gül tenden
Damla kalmaz o selden
Batırır gül dikenden



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!