Sen ki engin deniz, yatarsın yerde,
Kanatlan, kuşların gönlüne sarın!
Ay vakti uzanıp ufku öper de,
Yıldızsız gecede titrer suların.
Derindir bakışın, ıslak ve derin,
Yokluktan uyanan, varlığa dalar,
Nicedir, fikrine daldık uyuduk;
Yollar, menziline uzanmadalar,
Gönlüne perdedir en yüksek ufuk.
Yükselir dağların ufuklar boyu,
Karlı saçlarıyla güzden bahara;
Yamacın cümbüşü, ormanın toyu,
Şarkı gibi düşer esen rüzgâra.
Yeşil bir vadide besberrak sular,
Gölgeden varlığa yol olsa da eyyâm göremez
Göz ki muhtaç batacak gündüze akşam göremez
Cilvedir gerçi saran âlemi baştan ayağa
Vehminin gölgesidir baktığı Hayyâm göremez
Bezm-i mestânemize sen güzelsin, sen meh ol
Dildâdeler yâdını bilsin diye dergeh ol
Girye-i hicrin ile göremezsek yüzünü
Çeşm-i pürzârımıza lütfun ile nigeh ol
Yollarda bir ömrün hasreti akar,
Asırlık hüzünler titrer bir günlük;
Bu ayrılık duygusunda âşikar,
Ruhumuzu saran büyük sürgünlük.
Ne gökler âşina, ne akşam sıcak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!