Hasan Ejderha Şiirleri - Şair Hasan Ejderha

Artık bilmesem de olur
oyuncakların suçlarını,
kelimelerin suçlarını tarayan
bir harfin dibine yaslanıp uyuyan
karıncaların /veya bacaların
hikayesinden çıkarılan

Aşk yürüdü, kozmik bir alem sancı şimdi
Hikmet mi ki çağırmadan gelmek, uslu ve ürkek
Ne çıkar hayata dair çetele tutulmamışsa
İki aynanın hangisi senin ve senin görüntün hangisi
Nerede, gördüğün biriktirdiğin ne varsa koy
Buğum buğum terlediğin an neredeydin

Göğe bakmazsa çocuklar gülerek
Kanadı kırılır kışların, yıldızlar dökülür
Tesbihatı bırakırsa ninem maazallah
Yüzündeki güneş söner, güneşsiz kalır nesli
İsli lambaların aydınlatmadığı anlaşılır o zaman.

Her şey tükeniyor, gidiyor yolcular, çöküyor dünya azar azar
Anladım ki önemliymiş yolun kendisi de varılacak yer kadar.

Kader… hükmü zor yalnızlıklar kadar uzak ve yakın insana
Bir sana bir bana kaldı ceylan hüznün ve zamanın tatlı hazzı.

Üşümesin muşambalar örtün ayazı
Ayın karanlığı vurmakta kuru ekmeklerine
Çocukların.

Bir daha yalnızlık için yeter yalnızlığın
Karanlığın ortasındaki aydınlığın

Karanlığı kasmadan görüntü tamam; yaşasaydı Hayyam
Gökyüzüne bakmak olurdu moda; rubailer ve şaraba hovarda
İngiliz soyluları hayran Omar’a ve onun gördüklerine
Nizam-ıl Mülk başka bir hançer, evrensel düşünce.

Selçuklu ve arabik bir yalnızlık, Hasan Sabbah çoğul

Beyaz yürüdü dağlardan
Sokakları kapladı kar
Çocuklar imrendiren ihtiyar kadınlar
Boncuklar gibi göğü süsleyen yıldızların
Hayalini kurar genç kızlar
Bense, aynalar takıp ruhuma

Üce ırabbım güneş doğdurmasa
Torpak ısınabilmez
Çayır çıkabilmez
At dişleyebilmez
Tay, salıp yelesin rüzgara, kişneyebilmez.

Gözler kan çanağı; kırmızı, toprağa düşen yağmur.
Mağrur yüreğinden sevdalar, dualar siner nefesine.
Umulanın tersine, altına bulaşmadı, bulaşmaz ki çamur.
Mahmur sabahlardan ağır yükler bindi soylu ensesin.

Nesine güveneyim feleğin; dekor mu ki tespih, duvarda.

hikmeti nedir amma rüya çok zor
kanım donuyor bakınca çün esrarın rüyana denk bir muşamba
korkmadan tırmanmak kelimelerin ortasına
buyruklar karanlığa düştü kül düştü il düştü gün ortasına
şimdi şafak yalnız bahara daha çok ansızın uçacak kuşlar