Kederli adamım ben,
Aklıma düşerse sevgili,
Utanmam ağlarım açıkça.
Hele geceyse ki,
Odur en kederli anım
Hadi gel aşkımız yeniden başlasın,
Karanlık gecelere alev gibi sarılsın,
Gel hadi, tüketme içimdeki duyguları,
Affettim seni unuttum o yalanları.
Bitti bak, terkettim kuşkularımı,
Yorgun bakışlı, kısık sesli selamıyla,
Geçiyordu caddenin yamacından asık yüzlü adam.
Kim bilir ne derdi vardı, sormayada cesaretim yoktu,
Onun da söylemeye...
Söyleyemediğimiz sıkıntılarımız,
Zamanın geçmediği,
Fırtınaların estiği,
Yalnızlığın kol gezdiği,
Bu akşam içimde hissettim,
O buruk ezikliği...
Meğer ne acıymış ayrılık,
Gözüm dalıyor uzaklara
Kalp yanıyor sessiz sessiz
Solemen derler bana
Adım yalnızlık
Bahtım kara duman
Özgürlük yok bedenim de
Yaşamak için tek çarem umut
Yaşatabilmek için hayal
Bazıları içinse bu sadece yalandan ibaret
Oysa umut ve hayal yaşadıklarımızdan ibaret
Biz hergün umut ve hayallerle yaşıyoruz
Bir yanımızda umudun ışığı
Biraz tebessüm et hayata,
İyice bir bak etrafına
Sende anlayacaksın,
Yaşamak öyle eşsiz ki.
Dün gece seni bekliyordum
Gelecektin biliyordum
Bütün engeller yolunu kapatsa da
Aşacaktın söylemiştin
Kimseye uğramadan
Vakit geçirmeden gelecektin
Benim yalnızlığım gözyaşlarım kadar masum,
Ve rüzgarın fırtınalar koparması kadar hırslı.
Benim yalnızlığım gökten düşen bir kar tanesi kadar küçük,
Ve bir kar tanesi gibi gittikçe büyüyen bir keder.
Benim yalnızlığım ufuklar da kaybolan gözlerim kadar kara,
Ve dalgaların kıyıya vurması kadar acı.
Usulca sokul yanıma,
Şarkılar söyle bana,
Bir iz bırak ruhuma,
Ağlarsam da aldırma.
Söyle şarkını ki, bir yankın olsun geceme,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!